HAAKSBERGEN - In de vijvers van het waterpark op landgoed Het Lankheet is begonnen met de teelt van waterlinzen, oftewel eendenkroos. Deze kleine waterplantjes leveren tien keer zo veel eiwitten als soja.

Vloerenspecialist Unipro uit Haaksbergen en Rolsma Advanced Biobased Paints uit Enschede gaan in samenwerking met Het Lankheet onderzoeken in hoeverre dit natuurlijke eiwit kan worden toegepast in hun producten.

Unipro produceert lijmen en coatings, Advanced Biobased Paints, een dochterbedrijf van Gebr. Van der Geest, maakt natuurlijke lijnolieverven. Beide bedrijven spannen zich al vele jaren in voor het verduurzamen van hun producten.

Het Lankheet trekt de kar van het project. Het contact met de twee deelnemende bedrijven werd min of meer bij toeval gelegd, vertelt Ilse van Bodegom van Unipro. „We hadden enige maanden geleden een gesprek over sponsoring. Als onderdeel van het maatschappelijk verantwoord ondernemen- beleid heeft Unipro ervoor gekozen zich de komende jaren aan Het Lankheet als sponsor te verbinden.”

In dat gesprek kwam ook het waterlinzenproject aan de orde, dat toen nog in de kinderschoenen stond. „We bleken dezelfde belangen te hebben en zijn om die reden bij het project aangehaakt. Zo kwam het balletje aan het rollen.” Een toevallig gesprek met grote gevolgen dus, als het aan de drie participanten ligt.

De teelt van waterlinzen op Het Lankheet is onderdeel van een project dat als doel heeft waterlinzen te verwerken tot een waardevol product. De Provincie Overijssel heeft een subsidie beschikbaar gesteld om dit voor elkaar te krijgen. De samenwerkende bedrijven met een duurzame visie hebben de ambitie om waterlinzen op grotere schaal te gaan telen.

Het bedrijf ABC Kroos kan de waterlinzen verwerken tot een tussenproduct met een hoog eiwitgehalte. Unipro gaat onderzoeken of dit eiwit in lijmen en coatings gebruikt kan worden. „In boekbinderslijm en beenderlijm werd dat vroeger ook gebruikt”, weet Ilse van Bodegom.

Rolsma Advanced Biobased Paints in Enschede is gespecialiseerd in duurzame lijnolieverven die zijn ontwikkeld op basis van plantaardige olie. Ook dit bedrijf is sponsor van Het Lankheet.

Rolsma kweekt met de aanbouw van vlas zijn eigen grondstof: lijnzaad. Hiermee is het Enschedese verfbedrijf naar eigen zeggen voorloper in het zo groen en milieuvriendelijk mogelijk maken van natuurlijke lijnolieverven. Het eiwit uit de waterlinzen zal behalve in lijmen en verf worden toegepast in vleesvervangende voedingsproducten zoals groenteburgers, is het streven.

Bron: TC Tubantia van vrijdag 3 juli 2015

Haaksbergen - De Buurserbeek heeft ter hoogte van de Oostendorper Watermolen en de molenstuw een metamorfose ondergaan. Waterschap Rijn en IJssel heeft, in samenwerking met Waterpark het Lankheet, de oorspronkelijke loop van de beek hersteld. Dat betekent dat de Buurserbeek ter hoogte van landgoed het Lankheet weer volgens het oude tracé stroomt.

Die oorspronkelijke loop, de rond 1936 gedempte Botterbeek, is hiervoor opgegraven en verbreed tot zo’n 12 meter. Cascades zijn aangelegd, zodat vissen het hoogteverschil bij de molenstuw kun­nen overbruggen. Kleine sluizen, naar het model van de historische sluizen die vroeger in de Buurser­beek lagen, moeten de waterloop bevaarbaar maken voor de Buurser Pot, een houten platbodem waarmee de Stichting Waterpark fluisterstille vaartochten maakt.

De bedoeling was dat die tochten na afronding van het project over de Botterbeek zouden gaan, maar dat laat naar verwachting nog enkele weken op zich wachten. „De Buurser Pot kan er nog niet varen”, vertelt Wim Oltwater, coördinator bij de Stichting Waterpark. „De sluizen liggen er, maar de hijsinstallaties waarmee de schippers de schotten moeten ophalen zijn nog niet bevestigd.” Volgens Oltwater zijn de installaties klaar, maar is het wachten op een vergunning om de hijsmechanismen te kunnen bevestigen.

„Zodra die laatste vergunning binnen is, gaan we over de Botterbeek varen. We wisten niet dat ook hiervoor een vergunning moest worden aangevraagd, dat is een omissie van de stichting.” Oltwater hoopt dat de vergunning eind deze maand afgegeven wordt. Als de hijsinstallaties zijn bevestigd, volgt een instructie voor de schippers over hoe de installaties moeten worden bediend. „Want veiligheid boven alles”, stelt Oltwater.

Tot die tijd bevaart de platbodem de oude route over de Buurserbeek. Reserveren voor een tocht op woensdag-, zaterdag- of zondagmiddag kan via de VVV.

Varen op andere momenten is in overleg mogelijk. Mail hiervoor naar Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.

Bron: TC Tubantia van donderdag 2 juli 2015

Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling: Europa investeert in zijn platteland

HAAKSBERGEN/EIBERGEN - Bij het herstellen van de Botterbeek op Het Lankheet is een deel van de Oostendorper sluizen blootgelegd. Althans, daar lijkt het op.

Het zat eraan te komen. Ergens tussen Haaksbergen en Eibergen, waar de oude loop van de Botterbeek wordt opengegraven, zouden sluizen moeten zitten. Dat het uitgerekend op de plek is waar een duiker onder de Watermolenweg moet worden gelegd, zorgt voor collectieve tijdsdruk voor uitvoerders én de archeologen van Vestigia. Tegelijk is het een historisch leermoment.

Nico Spit, lid van de taakgroep archeologie van de Historische Kring Haaksbergen en vrijwillig gids in Het Lankheet, ziet de verhalen die hij over Het Lankheet vertelt, nu bewezen. "Het Lankheet was een drukke aan- en afvoerplek van hout in de zeventiende eeuw. Hout was destijds gouden handel. Onder meer voor de scheepvaart. Na de Vrede van Münster van 1648 werd de scheepvaart hier verbeterd." De verbeteringen hadden volgens Spit vooral betrekking op de doorvaart langs watermolens. Hout, dat onder meer uit Duitsland kwam, werd in Deventer verhandeld. Op vlotten van vijfstammen voeren schippers naar Deventer. Terug liepen ze."

In het geval van de Botterbeek staat vast wanneer hij werd gegraven: de heer van Keppel, eigenaar van Erve Het Lankheet, protesteerde in 1663 tegen het scheiden van de boerderij en de vruchtbare esgronden. Nico Spit: "Zodoende kun je aannemen dat deze sluis rond 1663 is gebouwd. Rond 1700 is vanuit Deventer het onderhoud al gestopt. Op achttiende-eeuwse kaarten zijn de sluizen nog wel te zien. In de negentiende eeuw zijn gemetselde sluizen aangebracht. Die zouden wel eens onder de weg kunnen zitten", aldus Spit.

Maar archeoloog Robert van Heeringen van Vestigia Archeologie & Cultuurhistorie trapt op de rem als het gaat om een snelle interpretatie van wat is gevonden. "Het is een vurenhouten waterwerk. Maar of het een sluis is of een stuw, daarvoor moeten we meer weten. We meten het nauwkeurig op en zullen samen met lokale amateur-archeologen uitpluizen wat het was. We willen weten hoe het gewerkt heeft. Want we hebben bijvoorbeeld geen deuren gevonden om het direct als sluis te herkennen. Een draaipunt of sleuven hebben we evenmin ontdekt."

Een factor die de archeologen aan het twijfelen heeft gebracht, is een dikke paal in het midden van de constructie, maar ook 'betonachtig' materiaal. "Het lijkt wel wat op cement. Maar met schelpkalk en grind werden de afgelopen eeuwen wel meer dingen verhard. Het kan zijn dat deze constructie in bijvoorbeeld de negentiende eeuw is gerenoveerd." Wat met de vondst gebeurt, is nog onderwerp van overleg. Evenals hoe het Waterschap Rijn en IJssel met de vertraging omgaat, waartoe de vondst leidt.

Bron: TC Tubantia van woensdag 25 maart 2015

Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling: Europa investeert in zijn platteland