Natascha Melten verzorgt pop-updiners en een high tea op houtwerf de Botterkolk in Het Lankheet. "Met wildvreemde mensen eten in de natuur inspireert."

Marjon Kok

Ze kwam op het idee in Frankrijk. Natascha Melten schuift met haar gezin, op vakantie, graag aan bij een table d'hotes. "Een grote tafel waar iedereen die er logeert samen eet met de eigenaren van het logeeradres." Zoiets wilde ze ook in Haaksbergen, waar ze geboren is en sinds een paar jaar weer woont. "Met z'n allen aan een lange tafel die mooi is gedekt. Boeketjes veldbloemen en je laten verrassen door de streekproducten die op het menu staan. Met wildvreemde mensen eten. Dat inspireert."

Dus zette ze vorig jaar voor het eerst een pop-updiner op bij Houtwerf de Botterkolk in het buitengebied van Haaksbergen. Drie avonden lang waren alle stoelen bezet.

Komend weekend opent ze het nieuwe pop-upseizoen met een high tea en een wandeling op Moederdag. In juli volgt een weekend met twee avonden een viergangendiner.

Op de locatie aan de Oliemolenweg waar het allemaal moet gebeuren, gebaart ze om zich heen. "Kijk, daar in het water", wijst ze op de boomstammen die er drijven. "Dat zijn de stammen van dennenbomen. Als ze zijn gekapt, liggen ze een jaar lang in het water. Dan spoelen alle voedingsstoffen voor schimmels eruit en wordt het net zo duurzaam als hardhout." Ze gaat voor naar de grote schuur van de houtwerf, waar de stammen worden neergelegd om te drogen. "Zie je dat de 'muren' kieren hebben? Zo kan de wind er doorheen en droogt het hout goed." Van het hout worden in de timmerij meubels gemaakt, of Twentse veldschuren.

Overkapping

Aan de rand van het water, een zijtak van de Buurserbeek, staat onder de overkapping een houten tafel. Die heeft Natascha laten maken voor haar pop-uprestaurant. "Daar zijn geen bomen voor gekapt", benadrukt ze. "De tafels zijn gemaakt van gesneuvelde eiken op het landgoed. De bomen waren aangetast door insecten."

Toen Natascha Melten voor de eerste keer op de houtwerf kwam, wist ze niet wat ze zag. Ze deed met haar kinderen mee aan een activiteit van Het Lankheet en Natuurmonumenten. "Ik kende deze mooie plek helemaal niet. Dit is voor veel mensen verborgen gebleven." Ze was enthousiast over de duurzame initiatieven van de houtwerf. "Wist je dat hier kroos wordt gekweekt dat Unipro als grondstof gebruikt voor hun kleefstoffen?"

Ze benaderde de eigenaren met de vraag of ze een diner mocht organiseren. Het mocht. Ze zocht en vond een kok, Patrick Paalman, die precies aanvoelt hoe Natascha het wil hebben. "Je moet het als kok leuk vinden om alles te regelen. Er moet gas komen, koelvoorzieningen, stroom. Als mensen dieetwensen hebben moet je dat vooraf weten. Je kunt niet spontaan even naar de groenteboer om de hoek."

Haar initiatief is opgemerkt. Inmiddels is Natascha Melten ook actief in De Groene Waaier, een platform van de belangrijkste organisaties op natuurgebied in Haaksbergen zoals Het Lankheet, Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer. Doel is het bedrijfsleven, horeca, sportverenigingen, de gemeente en betrokken burgers met elkaar te verbinden rond de natuur en het landschap in de omgeving. "Het dorp verbinden met de natuur, zowel op economisch gebied als recreatief of cultureel. Dat ligt heel dicht bij mij."

Haaksbergen heeft prachtige kanten, dat wil ze laten zien met haar pop-updiner. En komende zondag met de high tea, waar een wandeling door Het Lankheet onder leiding van een gids aan vooraf gaat. "Ik wil dat mensen die hier komen, met een vakantiegevoel naar huis gaan."

Reserveren voor het pop-updiner op 7 of 8 juli kan via popupdiners.nl. Voor de high tea op zondag 15 mei, zie facebook (popup diner Haaksbergen).

Bron: TC Tubantia van donderdag 11 mei 2017

Landgoedeigenaar overweegt sluiting tijdens de volgende jaarwisseling.

Haaksbergen. Er heerst een serene rust in Waterpark Het Lankheet. Maar dat was rond de jaarwisseling wel anders. Op de bodem van de kidneypools liggen nog de stille getuigen: vuurwerkresten.

Het vuurwerk werd afgestoken door een groep jongeren. "Jongens en meisjes, naar schatting tussen de 12 en 15 jaar oud. Even na kerst heb ik ze betrapt. Maar ze gingen ervandoor", vertelt Frank Hofstra, assistent-bosbaas van Het Lankheet. Bewoners van het landgoed meldden dat het aanvankelijk kleine clubje richting oudejaarsdag steeds groter werd. "Van vernielingen was toen geen sprake, alleen van vuurwerkrommel. We hebben een extra oogje in het zeil gehouden. En toch is het gebeurd. Het is de eerste keer dat Het Lankheet te maken heeft met dit soort vernielingen."

Groot was de verontwaardiging toen medewerkers van het landgoed begin januari een ravage aantroffen rond de kidneypools. De trieste balans: drie vernielde kunststof afvoerbuizen, zes dode graskarpers, de oevers en stapstenen bedolven onder een laag vuurwerkresten. "En flarden geëxplodeerde drankblikjes. Vlijmscherp. Lekker als een dier daar aan snuffelt of er intrapt", zegt Hofstra.

Gezien de schade aan de dikwandige afvoerpijpen moet het volgens hem zwaar vuurwerk zijn geweest. Hij vertelt dat deze buizen deel uitmaken van het systeem om het waterpeil in Het Lankheet te beheersen. "Dat werkt dus nu niet meer. Het peil is al gedaald." Inspectie van het waterpark heeft uitgewezen dat de schade beperkt is gebleven tot de kidneypools. De andere kunstwerken zijn ongemoeid gelaten. "De exacte schade is nog moeilijk in te schatten. We wachten tot het voorjaar, als de watertemperatuur is gestegen. Dan gaan we zelf proberen om onder water de buizen te repareren. Lukt dat niet, dan zal er een loonwerker aan te pas moeten komen om nieuwe afvoerbuizen in te graven. Daar hangt een ander prijskaartje aan", zegt Hofstra. "Zonde. Met dat geld hadden we andere mooie dingen kunnen doen."

Wat hem stoort, is het ontbreken van respect voor de natuur, voor de gastvrijheid van Het Lankheet en voor de gebruikers van het landgoed. "Ruiters en hondenbezitters zoeken rond de jaarwisseling juist dit gebied op, omdat daar geen vuurwerkoverlast is. Die mensen waren stomverbaasd dat er geknal uit het bos kwam."

De landgoedeigenaar heeft aangifte gedaan. Hij overweegt het Waterpark de komende jaarwisseling enkele dagen af te sluiten. Herman Zwiers, boswachter en buitengewoon opsporingsambtenaar van Het Lankheet, zou dat jammer vinden omdat het gebied veel wordt bezocht door liefhebbers van rust.

Zwiers roept de mensen die verantwoordelijk zijn voor de vernielingen op zich te melden via Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. . "We willen ze bewustmaken van wat ze hebben aangericht. En van welke gevolgen dit heeft voor de natuur."

Bron: TC Tubantia van donderdag 12 januari 2017

Boerenhoeve, put, bakspieker, imposante eik. De Stichting Twentse Erven (STE) zet zich in voor het behoud van agrarisch erfgoed. 

Ook het verhaal erachter, de verwevenheid met families, buurt of streek, wil de STE levend houden. En wie kan daar beter over vertellen dan de eigenaar of pachter zelf. Tijdens de vierde editie van de Twentse Ervendag deze zaterdag zijn zes boerderijen te bezichtigen, waaronder o.a. Erve De Oppasser op Haaksbergs grondgebied.

De Oppasser

Erve De Oppasser in Het Lankheet is een ander verhaal. De naam wordt sinds 1798 al genoemd en verraadt de functie van de vroegere bewoners: zij hielden een oogje in het zeil op het landgoed. Bertie en Yvonne Weegerink, pachters sinds 2003, delen het verhaal met hun bezoekers. "Niet om te pronken, maar omdat we enthousiast zijn dat we hier mogen wonen." Het is ze destijds letterlijk gegund. De landgoedeigenaar zwichtte niet voor een fortuinlijk bod op het leegstaande monument. Liever zag hij de Weegerinks, met echte passie voor historisch erfgoed, neerstrijken op Het Lankheet. "Dat is nou iemand met hart voor de streek. Twente is niet te koop. Dat draag je over", stelt Johan Veldhuis van de STE. 

Bertie Weegerink doet al het restauratiewerk zelf. Met oog voor detail. "Het is hobby. Anders houd je het niet vol." Dat de nadruk doorgaans ligt op behoud van historische gevels en andere karakteristieke erfelementen, vindt hij jammer. "Zeker is dat belangrijk. Maar wat ons betreft doet ook het interieur ertoe. Zelf hebben we de binnenkant zo authentiek mogelijk gehouden. Met materialen en kleuren, maar ook met gebruiks- en siervoorwerpen die passen bij deze streek." Samen met Yvonne heeft hij een collectie verzameld. Van jachtgeweren, een huwelijkspijp en merklap tot een olielamp en een kabinetkast met linnenrollen. En altijd spullen met een verhaal. "Prachtig om hier te mijmeren in de zon", zegt oud-Tukker Bert Brummelhuis. "Maar als het regent, ben ik gelijk weg." Zijn zoon Boris ondersteunt de STE. Hoewel in Brabant geboren, voelt hij verbondenheid met Twente. "Ik houd van de streek met zijn typische boerderijen. In Twente lijken ze echt begaan met hun erfgoed."
Twente is niet te koop. Dat draag je over Johan Veldhuis, Stichting Twentse Erven

Bron: TC Tubantia van maandag 26 september 2016