Bevloeiïngsmethode Het Lankheet wordt misschien immaterieel erfgoed

Met de herinrichting van de Buurserbeek op Het Lankheet zijn extra hooilanden toegevoegd aan het bestaande vloeiweidensysteem. Dit van oorsprong middeleeuwse watersysteem is eind negentiende eeuw door Gerrit Jan van Heek op het landgoed geïntroduceerd. In 1999 is het in ere hersteld en nu dus uitgebreid.

De traditionele bevloeiingsmethode van Het Lankheet kan een plek krijgen op de op de nationale Inventarislijst Immaterieel Erfgoed. Daartoe is samen met de beheereenheid Kempen en Midden Limburg van Natuurmonumenten, die nabij Bergeijk vloeiweiden beheert, een aanvraag ingediend. Met als doel kennis en praktijk van de oude bevloeiingstechniek over te dragen aan volgende generaties.

Om de aanvraag kracht bij te zetten, krijgt de voordracht van Het Lankheet steun van het college. Overigens kost dit de gemeente geen cent.

Het vloeiweidensysteem van Het Lankheet is het enige werkende in zijn soort. Via een sloten- en gotennetwerk wordt water uit de Buurserbeek gereguleerd binnen gelaten, waarna het geleidelijk uitstroomt over de weiden. Het water neemt slib mee, dat zorgt voor natuurlijke bemesting en een rijker bodemleven. ’s Winters beschermt de waterlaag de zoden tegen vorst en weert ze schadelijke insecten.

Zelfvoorzienend

Deze manier van bevloeien, resulteerde in de middeleeuwen tot drie keer hooien in één seizoen. Voor die tijd was dat een opmerkelijk hoge opbrengst. Met hooi als voedsel voor het vee en mest voor op de akker of wei. Kortom: een soort zelfvoorzienend systeem.

Nu het klimaat vraagt om ander waterbeheer, is dit cultuurhistorisch erfgoed weer actueel. De vloeiweiden kunnen worden ingezet als wapen tegen wateroverlast en verdroging. Zij fungeren als ‘spons’ voor het bergen, vasthouden en geleidelijk afvoeren van water. Zo draagt het systeem bij aan een klimaatrobuust landschap en de bevordering van biodiversiteit.